Dwa tygodnie temu pożegnalny wpis na portalu zamieściła Ola Soswa, tym samym zamykając cykl „Okiem Subiektywnej Kulturomaniaczki”. Jednak my nie rezygnujemy z działu kulturalnego. Co dwa tygodnie w piątek będziemy prezentować twórczość mieszkańców naszej gminy w cyklu „Artystyczny piątek”. Wyjątkowo dziś, w poniedziałek, robimy pierwszy wpis, a w nim przedstawiamy Wam Aleksandrę Substelną i cząstkę jej twórczości.
Aleksandra Substelna to 23- latka, mieszkanka Krakuszowic, podopieczna Środowiskowego Domu Samopomocy w Zagórzanach, a od września uczennica w krakowskim oddziale TEB EDUKACJA.
Ola uwielbia czytać książki i czasopisma, oglądać ciekawe filmy, słuchać dobrej muzyki , gotować i jeździć na rowerze. Kocha też śledzić aktualne nowinki i sport. W ośrodku w Zagórzanach rozwija swoje umiejętności na różnych płaszczyznach, jednak jej ulubioną pracownią jest komputerowo- muzyczna i kulinarna.
Ulubionym zajęciem w czasie wolnym jest pisanie wierszy i różnorodnych form literackich. Swoją działalność artystyczną zaczęłam od szkoły podstawowej i to tam powstawały moje pierwsze utwory. Były to wiersze głównie do przedstawień teatralnych, bądź na potrzebę lekcji języka polskiego. W gimnazjum i liceum zaś brałam udział w różnych konkursach literackich. Pisałam wiersze, scenariusze i teksty piosenek. Moją działalność przerywały jednak różne choroby, dlatego pisałam nieregularnie i bardzo dużo moich wierszy zaginęło – mówi nam Ola i dodaje: Od 2016 roku wróciłam do tworzenia. Moją inspiracją są emocje, uczucia, życie, marzenia innych osób , a także natura, religia, filozofia, otoczenie i bieżące wydarzenia w moim życiu. Tematyka moich wierszy jest również zależna od wymogów konkursów, na które coraz częściej powstaje moja poezja i proza.
„Cicho o świecie”
Cichutko o świecie, który ciągle zaskakuje nas…
Cichutko o niebie, co nad nami błękitem trwa…
Widzący, ale jednocześnie ślepi!
Wiatr dookoła kołysze…
A ja nic nie widzę, nic nie słyszę.
Milczący ten świat, jak przed wyrokiem kat.
Nikt nic nie mówi, nikt nic nie podpowie.
Każdy milczy, nikt nic nie dopowie.
O tym zaczarowanym świecie…
Popiołem utkany, wodą zalany…
Ołowiem sklejony, miodem zabielony…
I muzyki czas…
Taki ten świat niedopowiedziany ma niezwykły blask.
„Dla miłości”
Lepiej biec za miłością i stracić,
Niż nie kochać, a ślepo się bogacić.
Miłość nawróceniem, miłość lepszą drogą.
Miłość lekarstwem, jej owoce pomogą.
Miłość to wielka cnota.
W miej cudna mądrość, A nie marna głupota.
Kochaj mocno, kochaj szczerze.
Kochaj w bólu, kochaj w wierze.
Kochaj w nocy, miłuj w dzień.
Niech miłość ciągle zaskakuje Cię.
Niejednokrotnie już wcześniej prezentowaliśmy twórczość naszych mieszkańców. Zapraszamy do ponownej lektury:
„Malowanie będzie zawsze ze mną…”- parę słów o Ani Knapik i jej pasji
„ Pamiętaj o mnie…” wiersze Ireny Woźniak
Cykl wierszy Teresy Kaczmarczyk: ,,Motyl jesieni” , ,,Babie lato”
