Ludowy Klub Sportowy (LKS) Gdovia Gdów może się pochwalić długoletnią tradycją. Powołany w 1923 r. głównie przez grupę gimnazjalistów, przybrał biało-czerwono-zielone barwy. W założycielskiej grupie prym wiedli dwaj bracia, entuzjaści piłki nożnej, Franciszek i Tadeusz Zastawniakowie, którzy od jesieni 1923 r. zostali piłkarzami i filarami słynnej Cracovii, zasługując na miano „prawdziwych brylantów z Gdowa”, jak nazywano ich w krakowskim środowisku piłkarskim okresu międzywojennego.
Okupacja niemiecka na kilka lat przerwała sportową działalność gdowskiego klubu. W 1946 r. grono miejscowych działaczy oraz grupa chętnej do gry w piłkę nożną młodzieży, reaktywowało drużynę KS Gdów. Od sezonu 1948/49 r. drużyna występowała w klasie C krakowskiego okręgu, a od 1951/52 przez kilka lat w myślenickim podokręgu B klasy. Po pewnym zastoju, w 1958 r. powołano gdowskie ognisko Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej (TKKF). Piłkarzy LZS Gdów zgłoszono na sezon 1961/62 do bocheńskiego podokręgu w C klasie. Ale po niepowodzeniach, drużynę zarejestrowano w krakowskim podokręgu, w którym, przez trzy kolejne sezony, gdowianie grali w B klasie. W zespole występowało wówczas kilku ambitnych i utalentowanych piłkarzy, stanowiących o sile teamu, prezentującego przyzwoity poziom gry. W edycji 1966/67pod kierunkiem trenera Mariana Wójcika i Władysława Chanka gdowianie awansowali do krakowskiej A klasy, będącej IV szczeblem ligowym w Polsce, co było historycznym sukcesem małego, amatorskiego klubu wiejskiego. Warto tu wspomnieć czołowych zawodników tego okresu: Leszka Chanka, później zawodnika II-ligowej Limanovii i Zygmunta Chwajoła, grającego potem w II-ligowej Garbarni oraz Kazimierza i Zdzisława Matuszyków, Aleksandra Ciężarka, Jana Kubickiego, Piotra Bzdyla, Mieczysława Chwajoła, Jana i Stanisława Danków. Po spadku do B klasy, od 1968 do 1976 r., LZS Gdów występował w krakowskim okręgu. W międzyczasie, w 1969/70 zmienił nazwę na Gdovia Gdów. W sezonie 1976/77 drużynę przydzielono do myślenickiego rejonu, w kolejnym do podokręgu Wieliczka, gdzie grała do 1981 r. Dekada lat siedemdziesiątych nie wyróżniła się sportowo, przeciętny poziom pozwolił plasować się gdowskiej drużynie w środkowych rejonach tabeli B klasy. W sezonie 1981/82 Gdovię przeniesiono ponownie do myślenickiego podokręgu. Trzyletnia, rzetelna praca zatrudnionego z zewnątrz trenera Kazimierza Obtułowicza i jego następcy Tadeusza Króla przyniosła wymierne efekty. W sezonie 1982/83 gdowianie zajęli pierwsze miejsce w tabeli i po 16 latach pobytu w B klasie, wrócili w szeregi krakowskiej A-klasówki. Kolejnym celem piłkarzy był awans jeszcze wyżej, do okręgówki. Przez cztery sezony, w latach 1983-87, z roku na rok zajmowali coraz lepszą pozycję, ale w gronie mocnych drużyn krakowskich, nie udawało się tego dokonać. Dopiero w czwartej edycji, w grupie wielicko-bocheńskich zespołów Gdovia zajęła I lokatę, premiowaną awansem do okręgówki. W tym okresie czołowymi zawodnikami byli: Krzysztof Piech, Witold Ciężarek, Wacław Bułat, Jan Zastawniak, Kazimierz Marszalik, Stanisław Bryksy, Krzysztof Feliks, Jarosław Kubicki, Paweł Ciężarek, Mieczysław Kupiec, Artur Kasprzyk, Sławomir Sendur, Jarosław Szostak, Paweł Daniec, Paweł Stokłosa i Jan Nowak.
Szybko okazało się, że okręgówka to zbyt duże wyzwanie dla małego, wiejskiego klubu. Drużyny w tej klasie prezentowały zbyt wysoki poziom i po jednosezonowej obecności, gdowianie znaleźli się pośród trzech spadkowiczów
do A klasy. W edycji 1989/90 powołano dodatkową, tzw. klasę międzyokręgową z województw: krakowskiego, tarnowskiego i nowosądeckiego, popularnie zwanej V ligą. Do okręgówki awansowały wówczas po dwie drużyny z każdej A-klasowej grupy, wśród nich Gdovia z drugiej pozycji. Ale w rozgrywkach zajęła ostatnie miejsce i tym samym ponownie wylądowała w A klasie. Ludowy Zespół Sportowy (LZS) Gdovia podlegał Wojewódzkiej Radzie Zrzeszenia, bez prawa prowadzenia własnej działalności. W 1990 r. zmienił nazwę na Klub Sportowy Gdovia (KS) i uzyskał pełną osobowość prawną. W 1991 r. został przemianowany na Ludowy Klub Sportowy (LKS) Gdovia Gdów. Do 1993/94 występował w A klasie i był to ostatni sezon, w którym drużynę seniorów reprezentowali tylko miejscowi piłkarze, trenowani przez Tadeusza Króla.
Na boisko przy Wisielówce przychodziło mnóstwo sympatyków futbolu, chcących zobaczyć w akcji swoją drużynę. Grało się czysto, głównie dla przyjemności i kibiców. W tym czasie z pierwszego miejsca Gdovia po raz trzeci wróciła do okręgówki, gdzie zadomowiła się na 9 sezonów, aż do rundy 2002/3. Z tego okresu wspomnieć należy bardzo dobrą grę Ireneusza Kocemby, Rafała Kasprzyka, Sławomira Sendura, Adama Płatka, Pawła Stokłosy, Krzysztofa Kozika. Po degradacji do A klasy, Gdovia nie mogła się odnaleźć, mecze rozgrywała w myślenickim podokręgu. Skromne fundusze na działalność, zmieniające się zarządy, duża rotacja trenerów sprawiały, że przez lata brakowało progresji wyników w klubie. Sezony upływały bardziej na walce o utrzymanie się w A klasie, niż powrocie do okręgówki. W 2007/8 r. Gdovię przeniesiono do podokręgu wielickiego i w sezonie 2013/14, po jedenastu latach nieprzerwanej walki i pobytu w A klasie, ponownie zdołała awansować do okręgowej ligi krakowskiej. Radość z tego sukcesu, zarówno piłkarzy, działaczy, kibiców jak i młodego trenera Michała Ciężarka – była ogromna. W tym miejscu nie sposób nie wymienić wyróżniających się zawodników: Piotra Kasprzyka, Michała Ciężarka, Pawła Kulmę, Sebastiana Wołka, Mariusza Wąsowicza, Konrada Kasprzyka.
W sezonie 2006/2007 trener Jarosław Dzierżak podjął się odbudowy grup młodzieżowych przy klubie, a w kolejnych sezonach działania te kontynuował Zbigniew Feliks. W roku 2013, staraniem Wacława Bułata i Stanisława Wydrycha, powstała Szkółka Piłkarska Młoda Gdovia, w której aktualnie trenuje blisko 220 dzieci od 5 do 14 roku życia. Szkolenia w 13 grupach wiekowych prowadzi 7 trenerów. W czerwcu bieżącego roku Młoda Gdovia, jako jedyna polska drużyna z powodzeniem zaprezentowała się na Międzynarodowym Turnieju Avenir Ulrich Rame w Challans we Francji, z udziałem 65 klubów i 96 drużyn z Algierii, Tunezji, Maroka, Białorusi, Polski, Ukrainy, Rumuni, Turcji oraz klubów z 25 województw Francji, co dało łącznie imponująca liczbę ponad 1000 młodych zawodników…. Ponadto w klubie trenują trampkarze, juniorzy i dwie drużyny seniorów – w sumie ok. 100 zawodników i 4 trenerów. Dzięki dobrej współpracy i wsparciu ze strony samorządu gminy Gdów i sponsorów oraz szerokiej bazie treningowej (dwa boiska trawiaste, kompleks sportowy Orlik oraz Gminna Hala Sportowa) LKS Gdovia jest niezaprzeczalnie w fazie dużego wzrostu i z nadzieją na dalszy rozwój.
W tym roku Gdovia obchodzi 95-lecia istnienia, co jest okazją do refleksji i podsumowań. W momencie jubileuszu klub zajmuje drugie miejsce w V lidze. W dotychczasowej historii zmuszony był dwukrotnie przerwać funkcjonowanie: podczas wojny oraz zawirowań polityczno-społecznych w latach pięćdziesiątych XX wieku. Dlatego największym jego sukcesem jest niewątpliwie fakt długoletniego istnienia, a to głównie dzięki inicjatywie i społecznemu zaangażowaniu najczęściej garstki aktywnych osób. Zwykle byli i są to ludzie, którzy traktowali sport idealistycznie, społecznie i honorowo opiekowali się zawodnikami. W Gdowie w ciągu niemal stulecia zawsze znajdowali się chętni do pracy z młodzieżą, stwarzali jej warunki do uprawiania sportu i rekreacji, poświęcali swoje siły i czas, a nierzadko z własnej kieszeni wspierali materialnie.
na podstawie opracowania Romana Markota „Brylanty z Gdowa”
